Geweldig!
Door: Kavazo
Blijf op de hoogte en volg Karin
18 Mei 2017 | Verenigd Koninkrijk, Gloucester
Stralende zon als we opstaan. Hoera, het weer heeft zich bedacht en is aanzienlijk verbeterd. Blauwe lucht met een enkel wolkje en een heerlijke temperatuur. Kan niet beter.
Het was vandaag zo'n uitzonderlijk gouden topdag, waarin we heeeeel veel hebben gezien, dat ik nauwelijks weet waar te beginnen. Maar OK, ik begin maar gewoon.
Vandaag gaan we naar een van mijn hoogtepunten: Bibury. Hier kijk ik echt naar uit. Vol goede zin op weg, na een stevig ontbijt. Na een goede drie kwartier rijden door het schitterende landschap van de Cotswold, bereiken wij het stadje. Van een afstandje zien wij een buslading Japanners staan, bij een mooie brug. Aha, daar is dus de meest gefotografeerde straat van Bibury, Arlington Row, waaraan een hele rij zestiende eeuwse huisjes in originele staat liggen. Als wij naderen blijkt de samenscholing van Japanners te kijken naar de Troutfarm, een forelmuseum met prachtig aangelegde tuin en heel schoon, stromend water. Ppppfffff..... fijn! We kunnen dus misschien nog geluk hebben en de groep voorzijn bij de huisjes. Via een sprookjesachtig smal paadje omzoomd door uitbundig fluitekruid en andere bermbegroeiers die heerlijk ruiken, komen we bij 'de huisjes'. Wow, wow, wow..... niet gek dat dit op de werelderfgoedlijst staat. Wat een beauties, stuk voor stuk! En wat liggen de huisjes mooi in het omgeving. Na een beetje wachten tot de grootste stroom mensen voor de huisjes weg zijn (want er zijn altijd mensen daar), ga ik los met het maken van foto's. Ik heb er slechts 1 bijgeplaatst, anders wordt het teveel. Ik kan me met moeite losscheuren van deze scene om verder te kijken, want aan de overkant staan nog eens een rij juwelen van huisjes. Ook oeroud. Maar die trekken minder de aandacht. Het rijtje van Arlington Row is wereldberoemd. De mensen trekken hier dag in dag uit aan voorbij, en allemaal met camera's.
Volgende stop was Stow, niet op onze to do list, we kwamen erlangs, bleek onverwacht erg gezellig. Een farmmarket (alleen op donderdag!) met een stalletje of 6 a 7 vol producten van het land (lekkere marmelade gekocht), een bibliotheek in een kerkachtig gebouwtje, oude huisjes en steegjes met de breedte van de schouders van een man.
Verder maar weer naar Blockley, waar het kerkje staat waar de serie Father Brown is opgenomen. Het dorpje is aanbiddelijk: klein, lief en het kerkje is schattig met een kerkhof vol scheve grafstenen. Daar bevindt zich ook het oude watermolenmuseum, waar we niet binnen zijn geweest (gewoon tijdgebrek), maar waar een grappig bordje aan de gevel hing: drive very slowly, deaf cats, daft ducks & wild children.
Na Blockley lag Broadway op de route. Ook daar prachtige oude huisjes en een ontzettend leuke winkel boordevol met allerlei lekkere producten. Niet alleen uit Engeland, maar ook uit Spanje, Italië, Frankrijk, Turkije, Zuid Amerika. Alles uiterst decoratief neergezet.
En dan..... ja, toen kwamen bij de highlight of the day: Een bezoek aan de beroemdste man van Engeland: William Shakespeare in Stratford upon Avon. Eerst belandden wij bij de 500 jaar oude cottage waar zijn vrouw, Anne Hathaway, is opgegroeid. En wat was die cottage mooi! Beschrijvingen doen er geen recht aan. Een prachtige English country garden, een volledig authentieke cottage, zo mooi, geen woorden voor. De Hathaways hebben er tot 1911 gewoond (14 generaties), zonder ooit enige modernisering te hebben doorgevoerd, wegens geldgebrek. Wat een geluk! Er komen busladingen mensen op af. Prachtig, in 1 woord. Veel tijd hadden we niet meer, slechts 1 uur. Veel te kort, we hebben de tuinen niet eens kunnen bekijken, want het was inmiddels al 4 uur en ik wilde absoluut nog naar het geboortehuis van William Shakespeare in het centrum van de stad. Daar hadden we ook maar een uurtje voor. Ook veel te kort, zeker als je bedenkt dat de entreeprijzen behoorlijk gepeperd zijn. De Trust verdient jaarlijks miljoenen aan Shakespeare en zijn vrouw. Het huis zelf verkeerde in goede conditie en dat na meer dan 500 jaar! We hebben de kamer gezien waar Shakespeare is geboren, we hebben op de stenen vloer gelopen waar Shakespeare ook heeft gelopen. Heel indrukwekkend allemaal.
In de tuin van het huis stonden nog 2 mensen (studenten denk ik) werken van Shakespeare voor te dragen in de oorspronkelijke oude taal.
De 2 uur durende terugrit was zo voorbij, zo waren onze gedachten nog bij alle mooie en indrukwekkende dingen die we vandaag gezien hebben. Zucht!
Het was vandaag zo'n uitzonderlijk gouden topdag, waarin we heeeeel veel hebben gezien, dat ik nauwelijks weet waar te beginnen. Maar OK, ik begin maar gewoon.
Vandaag gaan we naar een van mijn hoogtepunten: Bibury. Hier kijk ik echt naar uit. Vol goede zin op weg, na een stevig ontbijt. Na een goede drie kwartier rijden door het schitterende landschap van de Cotswold, bereiken wij het stadje. Van een afstandje zien wij een buslading Japanners staan, bij een mooie brug. Aha, daar is dus de meest gefotografeerde straat van Bibury, Arlington Row, waaraan een hele rij zestiende eeuwse huisjes in originele staat liggen. Als wij naderen blijkt de samenscholing van Japanners te kijken naar de Troutfarm, een forelmuseum met prachtig aangelegde tuin en heel schoon, stromend water. Ppppfffff..... fijn! We kunnen dus misschien nog geluk hebben en de groep voorzijn bij de huisjes. Via een sprookjesachtig smal paadje omzoomd door uitbundig fluitekruid en andere bermbegroeiers die heerlijk ruiken, komen we bij 'de huisjes'. Wow, wow, wow..... niet gek dat dit op de werelderfgoedlijst staat. Wat een beauties, stuk voor stuk! En wat liggen de huisjes mooi in het omgeving. Na een beetje wachten tot de grootste stroom mensen voor de huisjes weg zijn (want er zijn altijd mensen daar), ga ik los met het maken van foto's. Ik heb er slechts 1 bijgeplaatst, anders wordt het teveel. Ik kan me met moeite losscheuren van deze scene om verder te kijken, want aan de overkant staan nog eens een rij juwelen van huisjes. Ook oeroud. Maar die trekken minder de aandacht. Het rijtje van Arlington Row is wereldberoemd. De mensen trekken hier dag in dag uit aan voorbij, en allemaal met camera's.
Volgende stop was Stow, niet op onze to do list, we kwamen erlangs, bleek onverwacht erg gezellig. Een farmmarket (alleen op donderdag!) met een stalletje of 6 a 7 vol producten van het land (lekkere marmelade gekocht), een bibliotheek in een kerkachtig gebouwtje, oude huisjes en steegjes met de breedte van de schouders van een man.
Verder maar weer naar Blockley, waar het kerkje staat waar de serie Father Brown is opgenomen. Het dorpje is aanbiddelijk: klein, lief en het kerkje is schattig met een kerkhof vol scheve grafstenen. Daar bevindt zich ook het oude watermolenmuseum, waar we niet binnen zijn geweest (gewoon tijdgebrek), maar waar een grappig bordje aan de gevel hing: drive very slowly, deaf cats, daft ducks & wild children.
Na Blockley lag Broadway op de route. Ook daar prachtige oude huisjes en een ontzettend leuke winkel boordevol met allerlei lekkere producten. Niet alleen uit Engeland, maar ook uit Spanje, Italië, Frankrijk, Turkije, Zuid Amerika. Alles uiterst decoratief neergezet.
En dan..... ja, toen kwamen bij de highlight of the day: Een bezoek aan de beroemdste man van Engeland: William Shakespeare in Stratford upon Avon. Eerst belandden wij bij de 500 jaar oude cottage waar zijn vrouw, Anne Hathaway, is opgegroeid. En wat was die cottage mooi! Beschrijvingen doen er geen recht aan. Een prachtige English country garden, een volledig authentieke cottage, zo mooi, geen woorden voor. De Hathaways hebben er tot 1911 gewoond (14 generaties), zonder ooit enige modernisering te hebben doorgevoerd, wegens geldgebrek. Wat een geluk! Er komen busladingen mensen op af. Prachtig, in 1 woord. Veel tijd hadden we niet meer, slechts 1 uur. Veel te kort, we hebben de tuinen niet eens kunnen bekijken, want het was inmiddels al 4 uur en ik wilde absoluut nog naar het geboortehuis van William Shakespeare in het centrum van de stad. Daar hadden we ook maar een uurtje voor. Ook veel te kort, zeker als je bedenkt dat de entreeprijzen behoorlijk gepeperd zijn. De Trust verdient jaarlijks miljoenen aan Shakespeare en zijn vrouw. Het huis zelf verkeerde in goede conditie en dat na meer dan 500 jaar! We hebben de kamer gezien waar Shakespeare is geboren, we hebben op de stenen vloer gelopen waar Shakespeare ook heeft gelopen. Heel indrukwekkend allemaal.
In de tuin van het huis stonden nog 2 mensen (studenten denk ik) werken van Shakespeare voor te dragen in de oorspronkelijke oude taal.
De 2 uur durende terugrit was zo voorbij, zo waren onze gedachten nog bij alle mooie en indrukwekkende dingen die we vandaag gezien hebben. Zucht!
-
18 Mei 2017 - 22:24
Margreet:
Wat een leuke reis, zou ik ook zo graag willen doen. -
18 Mei 2017 - 22:39
Anja:
Wat een levende historie waar jullie doorheen reizen. Knap hoe alles zo goed bewaard is gebleven. Kijk alweer uit naar het volgende verhaal! Bedankt voor het verslag en mooie foto's. Liefs Anja -
19 Mei 2017 - 06:57
Robert:
Je beschrijft het allemaal zo mooi en enthousiast dat ik wel jaloers moet worden!
Wat heerlijk dat jullie zo genieten.
Genoeglijke voortzetting.
Liefs, R&R. -
19 Mei 2017 - 08:40
Hans:
Inderdaad "geweldig" !!
We gaan nu toch maar verhuizen -
19 Mei 2017 - 10:38
Sylvia:
Schitterend, die authentieke huisjes!! Zijn ze allemaal van binnen te bekijken? Leuk dat jullie zo genieten, hoor. -
19 Mei 2017 - 17:16
Jacques:
Als ik jou zo lees dan kan ik mij niet voorstellen dat het jouw laatste vakantie naar Engeland is ... -
19 Mei 2017 - 20:26
Astrid:
Wow...echt zooo gaaf !
Vooral die straat met huisjes en dan de cottage van Shakespeare en zijn vrouw !
Gaaaf hoor !!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
